De wedstrijd zit er op. Swerus en ik hebben de voertechnieken volledig onder controle. Helaas viel het met de vangsten wederom tegen. Helaas geen karper. Wel brasem… maar die tellen niet mee en zijn we niet zo blij mee.
Zaterdagavond heb ik naar het weer gekeken en daar gaven ze aan dat het een mooie dag zou zijn. De laatste mooie dag. Daarna volgen er depressies. Swiep gaf aan dat hij stiekem hoopte op wat regen. Niet veel, gewoon één goede regenbui… Maar die bleef uit. Jammer genoeg.
De rit naar de wedstrijd was al een spanende tocht. We hadden mist met een zicht van 10 meter. Wel apart dat het buiten 6,5 graden is en het moment dat je de mist in rijdt de temperatuur direct zakt naar 4 graden. Langzaam rijden was een noodzaak op sommige stukken. Maar goed dat we op tijd vertrokken waren. We waren dit keer niet de eerste.
Langs de vaartplas stonden al een grote groep mensen. Dit waren de deelnemers van een witvis wedstrijd. Bij moesten verzamelen langs de vaartplas. Niet lang nadat wij waren aangekomen begon de trekking. Swiep gaf aan dat het eens tijd was dat de stek zou bepalen, door een lootje te trekken. We waren als derde ingeschreven en mochten dus snel een lot trekken…. En we kregen stek 1. Geweldig was onze reactie. De auto moest een paar meter naar achteren en we konden gaan uitpakken. Na een kort overleg van de stek begonnen we met de voorbereiding.
Het was zo mistig dat je de overkant niet kon zien. Ik heb een hengel opgetuigd en deze zonder haak maar met lood gebruikt om “al gokkend” strak aan de overkant te gooien. We hoorden een plons en gevoelsmatig moest dit goed zijn. Dus twee steunen op de kant uit elkaar gezet zodat we de afstand (rond de 50 meter) vast zetten. Mochten we na een vangst van een vis de juiste afstand weer willen hebben, zet je je lijn vast aan de ene steun en spoelt al lopend lijn af tot de andere steun. Je klipt je lijn en gooit automatisch weer op dezelfde afstand. Later toen de mist wat optrok en we het systeem weer gebruikten, bleek de proefworp perfect te zijn. We hebben de steunen ook niet verzet.
Het duurde een uurtje of twee voordat ik op mijn ananas boilie een piep kreeg. Gevolgd door een tweede piep. Langzaam zakt mijn swinger naar beneden. Weer verbaas ik me hoe groot verschil het is tussen een aanbeet van een brasem en die van een karper. Het brasem paradijs begint weer te ontwaken. Ik geef nog aan, aan Swiep, als het hier maar bij blijft. Nu mag de karper komen. Maar die bleef uit.
In de middag heeft Swiep een aanbeet die fanatieker is, maar waarbij de vis naar je toe komt zwemmen. Deze vis werd jammer genoeg niet gehaakt. Ons gevoel zij dat dit wel eens een karper had kunnen zijn. Maar we zullen het nooit weten.
Later op de middag nadat we al van alles geprobeerd hebben, heb ik één van mijn lijnen aan onze kant gelegd. Om gewoon te kunnen doen wat we altijd doen (lopen, praten en lachen) heb ik de hengel verder naar links gezet. De pieper goed hard gezet, zodat ik bij het testen alleen al een piep in mijn oor had. Na een uurtje krijg ik een enkele piep op deze hengel. Ik sta op om te gaan kijken, waarna de begint te lopen…. Het zou toch niet….. Jawel…. Het was een brasem. Maar dan wel een fanatieke. De buren keken op en Swerus kwam al aanlopen met het net. Nadat hij mijn gezicht zag liep hij al weer terug en gingen de buren weer zitten.
Helaas was de wedstrijd zo voorbij. We hebben plezier, dat zal het probleem wel zijn. Er is op de hele dag niet goed gevangen. Er zijn met 80 hengels en in tien uur vissen 10 karpers gevangen. Dat is niet veel. Er zijn bij twee koppels twee vissen gevangen, de rest heeft er één of geen. Het feit dat wij niets hebben is balen, maar niets om voor te schamen. Bij mij kriebelt het des te meer om weer terug te gaan om wel weer eens lekker te vangen.
Ondanks dat we ons verschrikkelijk goed voorbereid hadden is het helaas maar gebleven bij twee missers en twee brasems. We hebben begrepen dat we mogelijk in januari weer een wedstrijd hebben. Lijkt me wel wat…. En raad eens. Ik heb er nu al weer zin in.
