Maandag om 02.15 uur gaat mijn wekker, ik spring uit mijn bed om deze zo snel mogelijk weer uit te zetten. Ik kleed me aan en ga naar beneden om een lekkere bak koffie te drinken. Ik stuur Nick (mijn stiefbroer) zoals afgesproken een smsje of hij wakker is. Hij en ik gaan namelijk een midweek vissen op Vallee Lake.

Rond half 3 komen ook mijn moeder en Wim (mijn stief vader) naar beneden. Zoals afgesproken stond Nick 02.45 uur voor de deur. Wim rijdt even zijn auto aan de kant zodat we de aanhangwagen kunnen pakken. Deze hadden we namelijk zondag einde van de middag in geladen, zodat we snel weg kunnen rijden. Nadat de laatste spullen in de auto liggen, rijden we rond 03.00 uur richting Vallee Lake. Het is met een aanhanger ongeveer 6 uur rijden. Onderweg stoppen we twee keer. De eerste keer voor een plas pauze en de tweede keer om de tank vol te gooien. Als we om 09.00 uur van de snelweg af komen, niet ver van het water vandaan, besluiten we om eerst even naar de supermarkt te gaan. We mogen pas vanaf 10.00 uur op het terrein. Met de boodschappen in de auto hebben we op het parkeerterrein even een eitje gebakken.

Het is 09.50 uur als we naar Vallee Lake toe rijden. Daar aangekomen kwam er iemand om het hek open te doen. Gelijk konden we de kar afkoppelen, omdat de auto niet naar de stek mocht. De kar werd door de bailiff (Vallee Lake heren) aan de quad gekoppeld en zo naar onze stek gereden. Ze moesten wel twee keer rijden, omdat er ook nog een aantal spullen in de auto lagen. Eenmaal alle spullen bij de stek, vroegen we of ze konden vertellen wat mooie plekken zijn om te bevissen. Ze vertelde ons dat het op verschillende plekken een stuk dieper is dan op de rest van het water. Na wat gepraat te hebben, gingen we de spullen op zetten. In de auto hadden we al afgesproken dat we eerst de tent gingen opzetten, dit om te voorkomen dat alles nat wordt mocht het toch gaan regenen.

Rond een uur of één lag de eerste hengel in het water. Ik zocht naar mijn toplood maar kreeg daar de kans niet voor omdat mijn pieper al gelijk  af ging. Ik voelde dat er een vis aan zat, maar na een seconde of 10 schoot hij los. Helaas, maar het gaf mij toch een goed gevoel want we hadden wel een aanbeet gehad. Snel de hengel weer opnieuw uitgevaren, waarna we door gingen met de rest van de hengels. Maar voordat alle hengels uitgevaren waren, ging de eerste hengel weer. Ik pakte de hengel, sloeg aan, maar voelde niks. Met aanbeten begint het goed, maar vangen is er nog niet bij. We blijven het proberen. Om 15:30 uur lagen eindelijk alle hengels waar we ze wilde hebben.



Lunch was er bij in geschoten, dus nu was het tijd voor een heerlijk croissantje. Niet veel later gevolgd door erwtensoep en een lekker broodje shoarma als avondeten. We hadden 2 tenten opgezet, in de ene tent sliepen we en in de andere tent konden we lekker zitten en lagen de spullen. Wanneer we rond 20:30 uur nog geen aanbeet hadden gehad, besloten we om vast in de tent te gaan liggen. Zover ik weet, sliepen we een half uur later.

De volgende ochtend worden we wakker zonder gewekt te zijn door een aanbeet, jammer. De dag is jong en er kan nog van alles gebeuren, en dat blijkt ook want om 10.00 uur krijgen we weer een aanbeet, deze landen we wel. Het is een mooie schubkarper van 9,1 kg en 75 cm, het is niet de grootste maar het is een karper, de eerste van de sessie!



We horen van de VL heren, tijdens hun ochtendrondje, dat de visser (Peter) op stek 6 al zes karpers op de kant heeft gekregen. Ook dit geeft mij weer een goed gevoel, ondanks dat wij er maar 1 hebben gevangen blijkt dat de karper aan het vreten is.



In de weken vooraf aan onze trip hadden we afgesproken dat Nick en ik om en om zouden vissen. Als iemand 2 karpers achter elkaar verspeeld, vist ieder weer met zijn eigen hengels. Missers tellen niet mee. Gelukkig of pech voor Nick, had hij 1 vis verspeeld. Hij was dus nog aan de beurt.

Aan het einde van de middag kwam Peter langs. Ik begreep dat hij op dat moment nog steeds 6 karpers gevangen had. Hij vertelde ons dat hij 5 van de 6 karpers op maden had gevangen. Even baalde ik, dit omdat ik nog zat te denken om maden mee te nemen, alleen heb ik dat niet gedaan. Peter zag mijn camera staan en hij vroeg of wij foto’s wilde maken als hij een vis van boven de 40 pond zou vangen. Natuurlijk wilden we dat wel. Na even met hem gepraat te hebben ging hij weer terug naar zijn eigen stek.

Na de schubkarper van 9,1 kg hebben we wel nog een aantal missers gehad, maar niks meer gevangen. Ook de nacht wisten we geen vis te vangen. Peter wist wel een vis boven de 40 pond te vangen en hij maakte ons, zoals afgesproken, om half 4 ‘s nachts wakker. Je mag op Vallee Lake geen vis zakken. Gelukkig voor mij ging Nick de foto’s maken, en kwam hij een paar minuten later weer terug gelopen.

Pas in de ochtend kregen we weer een aanbeet. Weer duurde het niet lang, of de vis schoot los, balen waar ligt het toch aan? Wat doen we verkeerd? Al dat soort vragen schoten door ons hoofd. Één ding is zeker, tot nu toe zat alles, maar dan ook echt alles tegen. We hadden op dit moment al zeker 5 tot 7 vissen kunnen hebben, het is dan ook tot nu toe niet echt de leukste sessie. Nick heeft nu twee vissen verspeeld en dus vist ieder weer met zijn eigen hengels. Tijdens het ochtendrondje van de heren van Vallee Lake later hoorde we dat Peter er 8 had waarvan 6 op maden. Nick en ik keken elkaar aan en besloten om maden te gaan halen.

Volgens Mark (De beheerder van Vallee Lake) verkocht een supermarkt verderop maden. Niet lang daarna zaten we in de auto op weg naar de supermarkt. Daar aangekomen was er een probleem, niemand begreep ons. Na veel gebaren en hints, werd ons duidelijk dat de maden pas in maart komen. Ook wisten ze niet waar we ze wel konden kopen. We moesten en zouden maden hebben en vroegen het dus aan een klant. Weer een geval van erg moeilijk, want ze praten daar nog slechter Engels dan ons en dat van ons is al erg slecht! Na wat handen en voeten werk gemengd met wat Engels en Franse taal, begrepen we dat we aan de overkant moesten zijn. Voordat we die winkel in liepen wisten we al dat ze hier ook geen maden hadden, het was namelijk een planten winkel. We waren er toch en besloten het te vragen, maar ook hier konden ze geen Engels. We vroegen namelijk om maggots, maar ze pakte maïs. Gelukkig hadden zij een visitekaartje van een hengelsport winkel alleen die was 40 kilometer verderop. Dat is dus wel een stuk rijden voor wat maden maar we besloten het toch te doen. Als we daar om 12.30 uur aankomen zat het ons weer tegen, de winkel was net dicht en ging pas om 14.00 uur open. Nick was het zat en wilde dus terug rijden naar Vallee Lake, gelukkig wist ik dat uit zijn hoofd te praten. Het heeft geen zin om 1,5 uur voor de deur te wachten, dus gingen we maar naar de Mc Donalds. Na een heerlijke maaltijd en 10.000 rondjes te hebben gereden, gingen we weer naar de winkel toe. Gelukkig kwam er om 13.45 iemand aan gelopen, na hem even lief aan gekeken te hebben, mochten we eerder naar binnen. Hij had wel maden en we kochten 3 verschillende kleuren, rood, geel en wit. We hebben van alle kleuren 1 liter gekocht, daarna snel in de auto gestapt en terug gereden naar Vallee Lake met in totaal dus 3 liter maggots.



Rond 14.30 uur waren we weer terug en zijn gelijk begonnen met de hengels uit te varen. Gelukkig lagen de lijnen een uurtje later weer in het water. Uiteindelijk vonden we ons zelf eigenlijk wel gek, omdat we 100 km hebben gereden voor een paar maden. De andere kant is dat niemand kan zeggen dat we niks hebben gedaan om vis te vangen.

Half 5 gaat de hengel met maïs, ik pak de hengel en voel weerstand: VIS! Het duurde niet lang of er ligt een geweldige spiegel van 21,6 kg en 84 cm in het net. Wat een bak zeg, echt niet normaal. Na de karper gefotografeerd, gewogen en gemeten te hebben, mocht hij weer terug te water. Wat was ik blij, na al die tegenslagen vangen we dan toch een beauty van een karper op maïs en niet op maden!



Iets is ons nu heel duidelijk geworden, we moet lang wachten voordat we de hengels aanslaan. Het klink misschien gek, zelf sla ik hem het liefst zo snel mogelijk aan. Alleen nu kregen we geen volle fluiter, maar steeds een enkel piepje. Het was zelfs zo erg dat de vissen niet eens door de beetrunner gingen. Wat werkte was als volgt: Als we een aantal piepjes kregen en de swinger boven was, gaven we weer lijn om te kijken of de swinger boven bleef. Dit deden we 2 maal achter elkaar, als het bij beide keren het geval was sloegen we aan (behalve als het een terug zakker was). Bij de eerste vis, bleek het gelijk te werken en dus blijven we het op de manier doen.

Twee van mijn hengels liggen op een diepte van tussen de 3,3 m en 3,8 m, de ander ligt op 2,8 m. Deze hengel is in de vorige dagen het meeste gegaan. Het duurde vaak een tijdje voor we de plek hadden gevonden, omdat het maar een klein plekje is waar de haak moet liggen. Het bleek een slimme zet te zijn om de hengel snel uit te varen, want kort daarna ging de hengel weer. Weer wachten we even met de hengel pakken, dan slaat Nick aan. Hij voelde vis, maar dan ineens niets meer. Ik zag aan zijn gezicht dat ik beter even niks kon zeggen. Maar als hij dan vervolgens de hengel binnen wil draaien, voelde hij dat de vis er nog aan zat. Het is mooi hoe het gezicht van Nick veranderd in een vrolijk uitstraling. Na een dril van een paar minuten, ligt er een fantastisch mooi schubkarper in het net. Na het wegen, is Nick erg blij omdat het zijn eerste dertiger is, de vis weegt namelijk 15,4 kg. We hebben mooie foto’s gemaakt en daarna deze prachtige karper terug in het water gezet.



Nick kwam met een idee, hij wilde mijn hengel die op 2,8 meter lag (de maden hengel) iets terug halen, waardoor hij dieper kwam te liggen. Dit was dus ook wat we deden en nu lag de hengel op 3,6 meter, nu maar hopen dat het een goede zet is. Deze hengel is namelijk wel een keer of 3 gegaan in de afgelopen dagen op de oude diepte, de tijd zal het leren.

Het avondmaal was stokbrood met ham, kaas en ei. Een lekkere maaltijd, die de buik goed vult. Na het eten, was het alweer donker en merkte we dat het een stuk warmer is dan gisteravond. Om 22.00 uur krijgen we weer een aanbeet, het is de maden hengel! Een goede zet dus om hem te verplaatsen. Na wederom een erg korte dril komt er een spiegel van 15,1 kg en 80 cm het net in glijden. Ook deze vis mag naar de fotoshot weer terug naar huis.



Als de lijn weer in het water ligt, zijn we zeker weer een uur verder. Het lijk allemaal zo snel te gaan, je drilt de vis, weegt, meet en fotografeert de vis. Dan is het de vis terug zetten en de lijn uit varen en het is als weer een uur later, wat gaat de tijd toch snel. Het is tijd om naar bed te gaan, terwijl we nog even aan het praten waren ging de maden hengel. Zoals altijd ging degene die aan de beurt is als eerste de tent uit ging, de ander volgt later, meestal pas als het zeker is dat er een vis gehaakt is. Gelukkig was het hier het geval en ging ook ik uit mijn slaapzak, mijn taak is de boel voorbereiden. De onthaakmat neerleggen, de weegschaal aan de driepoot hangen, water pakken en natuurlijk het schepnet klaar leggen. Ook deze karper wist het landingsnet te vinden, en was dus de gelukkige om met Nick op de foto te mogen. Ik weet niet hoe Nick het doet, maar al weer vangt hij een schub, dit keer eentje van 13,8 kg en 81 cm. Wat ook leuk is om te weten, is dat Nick graag een spiegel wil vangen maar dat lukt hem tot nu toe nog niet echt.



Eenmaal in bed is het al weer een uur of half 2. Slapen kan ik niet dus pak de laptop en de camera en zet de foto’s van de laatste 3 vissen op de laptop, zodat we ze vervolgens kunnen bekijken. Het is altijd leuker om de foto’s op de laptop te bekijken, want dan zie je het natuurlijk veel beter. We hebben nog even gepraat, voordat we ons ogen dicht deden. Bij mij duurt het altijd erg lang voor dat ik slaap, thuis duurt het vaak ook 1,5 uur voor dat ik in slaap val. Deze keer kreeg ik ook niet de kans om in slaap te vallen want wanneer ik rond 03:00 uur ging weer de maden hengel er vandoor. Dit keer is het een spiegel met een gewicht van 14,6 kg en een lengte van 81 cm. Ik was dus weer een vis rijker, ook deze vis werd op de plaat vast gelegd, en vervolgens weer terug gezet.



Het gaat nu dus al weer een stuk beter, dan op het begin van de sessie. Nu hopen dat er nog een paar karpers op de mat komen te liggen. We hadden doelen gesteld, zeg maar missies. In ieder geval hebben we al 3 missies behaald.

1 - We wilden minsten 4 vissen vangen, en de teller staat nu op 6 vissen.
2 - Nick wilde een 30’er vangen, ook dit is hem al gelukt.
3 - Het maakte niet uit wie hem ving, maar we wilde minste één 40’er.

Nu dit allemaal is behaald, hebben we de lat hoger gelegd. We wilden nu het volgende:
1 - Beide tenminste 4 karpers.
2 - Nick wilt ook nog een 40’er vangen.
3 - We willen een dubbel run hebben.
4 - We willen een spiegel met wat meer schubben vangen (hoeft geen volschub te zijn).

Zoals je ziet, hebben we erg wat eisen, maar je weet het maar nooit.

Voordat we in slaap vielen hebben we eerst nog erg hard gelachen. Omdat het woensdag de hele dag heeft geregend, hebben we de voerboot in de slaaptent gezet. Nu wij in bed lagen en ik boven Nick’s hoofd keek, zag ik twee maden op de tent. We bedachten ons dat als ik dat niet gezien had en Nick zoals vaker met zijn mond open slaapt ….. de rest weet je zelf wel :). Ons gelach werd gestoord door het geluid van een pieper. Niet dat we het erg vinden, liever zo als andersom, alleen we hebben deze nacht nog geen oog dicht gedaan. Dit keer is het Nick die om 05.15 een spiegel van 17,3 kg en 84 cm ving.



Een mooie vis die net zo hard vocht als een brasem. We denken dat dit komt omdat hij een stuk staart miste. Maar nu moeten we zeggen dat tot nu toe geen één vis door de slip ging. Ik had mijn slip een keer zo los gezet, dat ik niet eens meer kon binnen draaien omdat de vis te zwaar was. Zelfs op dat moment ging de vis niet door de slip heen. Na dat de vis terug te water was, hoopte ik op een paar uurtjes slaap. Gelukkig kon dat deze keer ook.

Een paar uurtjes later om 08.50 werden we weer gewekt door een aanbeet. Het was mijn beurt, maar ik zei tegen Nick dat het zijn beurt was. Ik denk dat ik nog sliep. Nick heeft nog een paar keer gezegd dat het mijn beurt was, maar ik wilde hem niet geloven. Nick heeft dus de vis gedrild. Terwijl hij bezig was, zei ik tegen hem: “ik was toch aan de beurt” waarop hij antwoordde: “dat zeg ik net 10 keer alleen je wilde me niet geloven”. Het duurde bij mij dus even voor ik weer in de bewoonde wereld was. Nick’s vis lag gelukkig net in het schepnet toen ook de andere hengel ging. Deze vis was dus voor mij. Een paar minuten later ligt ook deze vis in het net. We hebben mijn vis in een weegzak in het water gelegd. Eerst hebben we de vis van Nick gewogen, gemeten en fotografeert. Terwijl we bezig waren kwamen de heren van Vallee Lake weer langs. Dit gaf ons de kans om met twee vissen te gelijk op de foto te gaan. Nick’s vis werd vrij gelaten en er werden foto’s van mijn vis gemaakt. Na het meten en wegen kon ook zij terug het water in. De karper van Nick was 15,6 kg en 85 cm (Spiegel) en die van mij was 10.8 kg en 75 cm (Schub).



Wat hebben wij het de laatste 17 uur druk gehad, we hebben in die tijd 8 vissen gevangen. Dit maakt de sessie dus weer helemaal goed. De heren van Vallee Lake hadden gezegd dat de vangsten beter zouden worden als het regent. Zoals ik al zei hebben wij de hele woensdag overdag en ‘s nachts alleen maar regen gehad, dus ik geef ze inderdaad gelijk.

Door de laatste twee vissen zijn er weer twee missies geslaagd.
1 - We hebben allebei 4 of meer vissen gevangen.
2 - We wilden een dubbel run, ook deze hebben we gehad.

Aangezien het nu donderdag is hebben we nog kans om de andere missies ook te behalen. Rond half 12 gingen we op bed liggen om uit te rusten, want na zo’n drukke nacht waren we echt moe. Voordat we naar bed gingen hadden afgesproken rond half 1 de hengels binnen halen om maïs te halen bij de supermarkt. Echter dit kwam er niet van, want om 14.30 uur werden we wakker gemaakt van een piep, helaas was het niks. Beter laat dan nooit besloten we maar om de hengels binnen te halen en toch maïs te gaan kopen.



We moesten 2 blikken extra kopen omdat we de vorige dag 2 blikken maïs van Peter hadden geleend. Toen we terug kwamen bij Vallee Lake, vaarden we de hengels uit en bracht Nick even de blikken maïs bij Peter. Hij wilde ze niet aannemen, maar hij moest wel tenslotte hadden we ze geleend.



De middag zelf bleef het stil, maar in de avond kregen we weer een aanbeet. Het was een spiegelkarper van 15,8 cm en een lengte van 78 cm die Nick wist te vangen.



In de nacht kregen we nog een aanbeet, ook dit keer sliep ik nog half. Ik liep naar de linkerkant van de stek, terwijl rechts de hengels stonden. Het was zelf zo erg dat ik alleen nog weet dat ik in één keer in een diepe plas stond, vanaf dat moment kon ik me alles herinneren. Helaas wisten we deze vis niet te vangen. Later die nacht om 04:30 uur kregen we nog een aanbeet. Deze vis, een spiegel van 15,3 kg en 87 cm, kwam wel op de kant.



Later die morgen wist Nick weer een missie te behalen. Dit door een pracht van een spiegel met een mooi gewicht van 21,0 kg en een lengte van 80 cm te vangen. Nick was natuurlijk erg blij, want hier gaan we voor naar Frankrijk. Na veel foto’s gemaakt te hebben en de vis ondertussen te hebben gefilmd tijdens het fotograferen, mag ook deze vis terug te water.



We kunnen na deze mooie vangst van Nick nog twee uur vissen. Normaal moet je om 09:00 uur van je stek zijn, want om 10:00 uur mogen de volgende vissers op de stek. Deze keer hadden we geluk, omdat er geen andere vissers de stek hadden geboekt. Hierdoor mochten we blijven tot 12.00 uur. Zelf dacht ik dat we niks meer zouden vangen, maar toch kregen we nog een aanbeet. Na het wegen en meten wilden we foto’s gaan maken. We hadden de eerste foto nog niet gemaakt of een andere hengel ging al weer. Weer twee vissen vlak na elkaar. Nick rent naar de hengel en slaat aan, het is vis. Omdat we mijn vis niet op de kant kunnen laten liggen, pak ik de weegzak om hem vervolgens in het water te leggen. Nu kunnen we rustig de vis van Nick drillen. Als ook Nick’s vis geschept is, wegen we die vis eerst, ook deze vis gaat in de weegzak en dan in het water. Toen pakte we mijn vis en gingen die fotograferen, na de foto ging hij weer terug in de weegzak en in het water. Nu pakte we de vis van Nick, die ook op de plaat werd vast gelegd. Tijden het fotograferen, kwam één van de Vallee Lake heren. Dat kwam mooi uit, want nu kon hij foto’s maken van beide vissen. Toen alle foto’s gemaakt waren, mochten beide vissen weer terug te water. Weer twee mooie vissen op het lijstje, die van mij was 18,00 kg en 76 cm (spiegel) en die van Nick was 16,9 kg en 90 cm (spiegel).



Om 2 redenen besloten we de hengels niet meer uit te varen. Ten eerste het is al vrij laat en ten tweede hebben we nu een mooie afsluiting. Stel dat je nu nog een vis zou verspelen, dan is dat natuurlijk erg jammer. We begonnen dus maar met opruimen, en geloof met het gaat sneller dan opbouwen. Nadat we de foto’s aan Mark hebben gegeven rijden we om 12.15 terug naar huis. Beide waren we best weel een beetje moe, want de laatste twee nachten hebben we niet erg goed geslapen. Je begrijpt dan ook wel dat ik erg blij was toen ik rond 19.00 uur weer thuis was.

Als we terug blikken op de sessie, hebben we de eerste 2 dagen alleen maar tegenslagen gehad. Alles maar dan ook echt alles ging fout. Gelukkig hebben we van onze fouten geleerd en hebben we de laatste 44 uur 13 karpers gevangen. Het is dus een sessie om niet te vergeten, op één na zijn ook alle missies geslaagd, de spiegel met wat meer schubben is niet gelukt. Gelukkig is dat natuurlijk niet het belangrijkste. We hebben ook zeker veel gelachen en dat is een belangrijk onderdeel van een geslaagde sessie.

In totaal zijn er 31 vissen gevangen door alle vissers op het water. Eén persoon ving geen vissen, een ander had er maar 1, alleen is hij woensdag al weg gegaan. Nick en ik hadden er 14 en Peter had er in zijn eentje 16, er is dus aardig wat vis gevangen en dat terwijl voor ons bezoek er dit jaar nog maar 5 karpers gevangen waren.

Deze sessie is zeker voor herhaling vatbaar, nu hopen dat de volgende sessie net zo goed is als deze.

Mark: Bedankt/Thanks!
www.valleelake.com