Al weken zat ik met tegenzin naar buiten te kijken. Iedereen vrolijk op de schaatsen… Alles wat ik kon zien was het voorbij strijken van de dagen. De dagen met een dikke laag ijs tussen mij en de vissen. Normaal heb ik daar niet zo veel last van, maar nu stond er meer op het spel. En wel en sessie op het mooie Vallee Lake 1 in Frankrijk. Als er dan ook nog eens een “Elfstedentocht” gekte ontstaat, zie ik mijn sessie door een wak zakken… dacht ik.


Ongeveer 1,5 week voor dat Justin en ik naar Frankrijk zouden gaan vond ik Piet Paulusma in 1 keer leuker dan de weken daarvoor. Hij verteld me dingen die ik wil horen. Temperaturen van 7 á 8 graden overdag en ook boven nul in de nacht. Zou het dan toch nog kunnen. De telefoontjes en mailtjes naar Bas van The Carp Specialist en vismaten Maarten, Mickael en Arnoud (MM&A) worden opgevoerd. Via Bas gaan we naar Vallee Lake en MM&A hadden de trip gepland in de midweek voor ons lange weekend. MM&A kennen we van onze vissessies in Almere. Voor hun is het smelten van de ijslaag spannender dan voor ons. Al snel blijkt dat de maandag niet haalbaar is voor hun. Er ligt nog teveel ijs. Maar dagelijks contact met Mark van Vallee Lake zorgt voor een oplossing. Woensdag gaan ze richting Frankrijk, dan is het helft van het meer vrij van ijs en kunnen ze in ieder geval vissen. Dit blijkt achteraf een goede beslissing. Van tevoren weten we dat het een koude sessie kan zijn. Het water is in ieder geval 6 graden en de vis zal niet veel zin hebben is azen. Toch weet Mickael op de eerste nacht een mooie spiegel te vangen van iets meer dan 24 kg.



MM&A hadden dezelfde stek geboekt als ons, namelijk stek 9. Aangezien ze later vertrokken waren dan gepland, zou ons verblijf overlappen. Dus als voor ons vrijdag de wekker om 3 uur in de ochtend gaat, is het nog steeds niet duidelijk welke stek we gaan vissen. Eén ding is zeker, het ijs is weg en we gaan vissen. Toch is wel vreemd dat een volwassen vent soort van kriebels krijgt om een weekend te vissen op een water in Frankrijk. Misschien is het gewoon omdat we besmet zijn met het karper virus en benoemen we het maar als bijwerkingen.

Als ik om 04:15 met een half vol geladen auto voor de deur sta bij Justin, verschijnt hij in de deuropening met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij hoopt dat we de vis aan het azen kunnen krijgen. Ik bevestig dat we er niet vanuit gaan dat we met zulk koud water vis zullen vangen, maar dat we meer kans hebben dan de mensen die thuis op de bank blijven zitten. Na een kwartier proppen is de auto tot aan de nok gevuld. We nemen ook steeds meer mee naar de waterkant. Maar dan zijn we natuurlijk van alle gemakken voorzien. Afgeladen rijden we om iets over half 5 richting Blangy-Sur-Bresle.

De reis verloopt voorspoeding. Onderweg hebben we regen, mist en veel nattigheid. Af en toe wat minder hard rijden is dan ook nodig. We verbazen ons elke kilometer aan het aantal vrachtwagens dat op de weg is. Als er voor de zoveelste keer een vrachtwagen een andere vrachtwagen met een minimaal snelheidsverschil inhaalt… Denk ik maar zo… We gaan vissen, een heel weekend lang.

Het is kwart over 9 als we aankomen bij de supermarkt onder aan de snelweg, bij de afslag naar Blagny. De laatste stop die we maken voordat we aankomen bij Vallee Lake. Dit is een standaard actie die wij elke sessie nog hebben uitgevoerd. Dit is voor mij wel een belangrijke actie, want naast vissen is het verzorgen van de innerlijke mens ook belangrijk. Spek, Ei, Croissantjes, Brie, bier, fris en Brioche… Zijn een paar belangrijke items op het boodschappen lijstje. Met de boodschappen bij Justin op schoot, rijden we naar Vallee Lake om daar 10 minuten later aan te komen.

Al snel blijkt dat we toch op stek 9 zitten MM&A hebben zich verplaatst naar 6, 7 en 8. Deze stekken bevinden zich achter aan het water en zijn ook bekend als de Cabin stekken. Naast die drie stekken hebben we op stek 1 twee Nederlanders zitten, stek 3 en 4 zijn bezet met twee Engelse heren. Beste een drukke bezetting voor het water dat net vrij is van een dikke laag ijs. Na een kort gesprek met Nathalie en Mark, horen we al gauw dat het water 6 graden is. De vis heeft zich nog niet getoond op de ene vangst van Mickael na. Er staat een licht briesje en die blaast op de overzijde van stek 1. Voordeel van deze stek is dat je een groter stuk van het water kan bevissen. Van je eigen zijde tot aan de overkant. Justin en ik hebben deze stek in 2010 bevist met leuke resultaten. De situatie die we toen hadden was vergelijkbaar met nu.

Onze stek is dus stek negen. Daar heeft Justin met Nick vorig jaar een hele mooie midweek gehad. Zelfs twee dubbelruns. Het verschil tussen toen en nu is de temperatuur, een zeer hoge luchtdruk en een erg koud water. Maar we hebben goede hoop. We hebben nu meer kans dan dat we thuis op de bank zitten.



Bij aankomst wordt met verzocht de auto op de parkeerplaats te parkeren. Hier is gelijk ook het sanitair en het “winkeltje”. Als Mark of Nathalie aanwezig is kan je hier het hoognodige aan materiaal en aas kopen. Mark is degene die met een Quad en een aanhanger de spullen naar je stek vervoerd. Je kan het dus uit je auto, zo op de aanhangwagen leggen. Met een aanhangwagen vol gaan we in de richting van stek 9. Daar aangekomen laden we alles uit en besluiten eerst even gedag te gaan zeggen op stek 6, 7 en 8. Even benieuwd of er nog enige vorm van activiteit is geweest in de afgelopen dagen. Helaas blijkt dat het erg rustig is geweest en dat het alleen bij de enkele 24 kg vis is gebleven. Ze hadden besloten te verhuizen naar de andere stekken om iets nieuws te proberen. Maarten vist op nr. 6. Ook op deze stek heb ik in 2010 gevist, met leuke resultaten. Tijdens de trip van Justin van vorig jaar was ook deze stek erg productief met iets van 16 runs in een midweek. We wensen elkaar succes en niet lang daarna ben ik bezig mijn tent op te zetten voor het weekend.



Als mijn tent staat is het tijd voor de hengels. Justin is al bezig met zijn eerste hengel. Terwijl ik sta te praten met Mark hoor ik Justin aangeven dat de dieptemeter het niet doet. Geen kik geeft dat ding. Al snel zijn we er achter gekomen dat het aan de accu ligt. Geen stroom, geen beeld. Dus slopen de gemonteerde accu er af en met een reserve boot accu weten we beeld te krijgen. Zonder enig moeite weet Justin zijn hengel uit te varen naar zijn gewenste stek. Ik loop ondertussen even naar Mickael die op stek 8 vist om even te horen of de gekozen plek van Justin niet te dicht bij zijn stek ligt. Maar al snel blijkt dat we ver van elkaar liggen. Het is toch altijd frappant dat je dat moeilijk kan schatten.

Als ik mijn eerste hengel klaar heb, heeft Justin zijn tweede al uitgevaren. Ik besluit eerst even rond te varen op zoek naar interessante plekken. Veel weet ik er niet te vinden. Ik besluit de 3 hengels op verschillende dieptes te plaatsen. 2,2 m, 2,4 m en 2,6 meter. Zo hoop ik een indicatie te krijgen van de diepte waar de vissen zich bevinden. Justin kiest voor diepe stekken. 3,1 m, 3,5 en 2,8 meter. Als ik mijn laatste hengel uit wil varen blijkt al snel dat er meerdere dieptemeters op het water zijn die op hetzelfde kanaal uitzenden. Dit zorgt ervoor dat de dieptemeters af en te volledig van de leg zijn. Dieptes van 3 tot 21 meter wisselen af met 25 tot 1 meter. Dus letten we op dat we niet tegelijkertijd varen met andere voerboten. Zo werkt het prima. Dachten we ;) Maar tijdens de eerste avond blijkt dat we de hele tijd een diepte doorkrijgen. Ik trek alle batterijen uit mijn voerboot en nog krijgen we een diepte. Ik besluit naar MM&A te gaan. Ook als zij alle accu’s uit de boot hebben getrokken krijgen we nog steeds een diepte. De hengels liggen er in en de richting en afstanden zijn gemarkeerd. Ik besluit het er even bij te laten.



Na een uiterst lekkere maaltijd: Gehaktballen á la José op bolletjes, proosten Justin en ik met een heerlijk frans biertje 1664 van Kronenbourg.... Gezien het weinige slaap van de afgelopen nacht, besluiten we er niet te laat in te gaan. Volgens mij raakt mijn hoofd het kussen en slaap ik als een roos… Nou ja, voor even dan. De meerkoeten hebben duidelijk de lente in het hoofd en besluiten dat uit te vechten voor onze stek. Piepen, krijsen en stampen op het water is volgens mij het meest nuttige wat die beesten kunnen. Ik hoop dat de herrie van die beesten overschreeuwt zal worden met een krijsende pieper, maar helaas. Ik hoor in de ochtend aan de overkant op stek een fluiter. Als ik later een rondje rond het meer loop hoor ik dat stek 1 al een vis te pakken heeft. Dat is natuurlijk helemaal geweldig. Ik feliciteer de heren en loop door naar de Engelsen die recht tegen over ons zitten. Al snel blijkt dat ze het heel druk hebben gehad. Niet met vis, maar met de zwanen die geregeld de stekken komen bezoeken om de “verloren” restjes op te ruimen die uit de voerboten vallen. 5 runs in de nacht hebben die beesten veroorzaakt. Bij de tweede Engelsman valt me op dat de dieptemeter gelijk is aan ons systeem. De boot stond op een natte mat en heeft dus blijkbaar de hele nacht de wetswitch van de dieptemeter aangezet. Daar hebben we de oorzaak van de storing. We bespreken het kort en zo weet iedereen waar ze aan toe zijn en hebben we het rest van het weekend geen last meer gehad van “spook” dieptes. Tijdens het gesprek zie ik aan de overzijde een karper half uit het water komen. Dat is voor mij echt het enige vorm van teken dat ik gezien heb. Zou het dan toch zo zijn dat de vis actiever gaat worden?



Halverwege de dag hoor ik wederom aan de overzijde op stek 1 het mooie geluid van een volle run. Ik zie dat 1 van de heren actief bezig is met een stevige dril. Ik geef nog aan Justin aan dat het wel eens de steur kan zijn, wat de vis zwemt het hele water over. Justin besluit even die kant op te lopen met een weegschaal, omdat ze die niet bij zich hadden. Als Justin eraan komt wordt er gesproken over een 30 kg spiegel. Als er gewogen wordt blijkt het net iets minder te zijn, maar toch 28,9 kg schoon aan de haak. “Poef” daar gaat een PB en hoe… Wat een mooie vangst.



Aan de andere kant van het water hebben MM&A het wel een beetje gehad. Ze zijn er al een aantal dagen en hebben echt van alles geprobeerd, maar geen enkele reactie. Ze hebben een paar nachten met een temperatuur onder nul meegemaakt. Ook de laatste nacht heeft net als bij ons niets opgeleverd. Als ik samen met Maarten een rondje loop langs de achterste zijde van het water, ziet Maarten de vissen liggen. Maar dan letterlijk liggen er een 30 tal vissen stil naast elkaar. De één is nog groter dan de andere. Dit activeert het drang om een vis te vangen en er wordt besloten een hengel dicht bij de vissen in de buurt te varen. De rechter hengel van Maarten lag er al een nacht in op een 5 tal meter van de vissen. Nu leggen we hem een 1,5 er vandaan. Verder kan echt niet vanwege de overhangende takken. We zetten alle Walkie Talkies op kanaal 5 zodat we over en weer kunnen laten weten of er iemand is die vis heeft. Als het later wordt op de avond hoor je af en toe vreemde geluiden uit de speakertjes komen, afgewisseld met intro’s van spannende filmpjes en leuke ringtones. Maar de melding van een vis blijft helaas deze nacht ook voor ons uit.



Als ik in de ochtend heel vroeg uit mijn brolly over het water kijk kan ik de overzijde niet zien. Zo mistig is het. De nacht was fris en ik ben blij dat ik een lekkere gevoerde slaapzak heb. Helaas mocht dit voor MM&A ook niet baten voor de laatste dag. Ze moeten inpakken er rijden tegen het middaguur weg van Vallee Lake. De mist is weg en zowaar is de zon ondertussen doorgebroken. Met als resultaat dat de temperatuur al snel aardig op loopt. Als Justin even gaat kijken op stek 6 bij de liggende vissen, blijkt al snel dat het gaat om zwemmende vissen. De heren van stek 1 hebben een Go Pro camera en kunnen onder water filmen, dit doen ze dan ook en daar zie je een groot aantal dikke vissen rustig rondjes zwemmen. Toch mooi wat de techniek tegenwoordig kan.



Doordat stek 8 vrij is heeft Justin nu vrij baan om zijn rechter zijde van stek 9 uit te breiden. Terwijl ik het overheerlijke eten voor de avond aan het prepareren ben zien we steeds bruis op een 10-tal meter van het eiland. We zagen met grote regelmaat 3 bubbeltjes, dan twee… maar u echte een grotere hoeveelheid. Terwijl het eten klaar is, besluit Justin om 1 van de hengels te verleggen. Liever kans op een vis en koud eten dan een heerlijk warme karbonade. Ik begrijp hem wel. Maar vanaf het moment dat Justin zijn hengel op de stek heeft liggen is het over met de rust. De hele tijd krijgen we lijnzwemmers. We vissen redelijk slappe lijnen, en elke keer zie je de lijn straktrekken om vervolgens de Korda Stow weer in de originele stand terug te laten vallen. Eén keer gaat hij zo ver door dat Justin besluit contact te zoeken met de “vis” helaas was het toch een lijnzwemmer. Het gaat nog even door en dan valt het in 1 keer stil. Weer wordt het fris, dit keer raakt het kwik de 0 graden. Ik slaap deze nacht heel goed. Wat een slecht teken is als je aan het vissen bent. Ik wordt maar 1 keer gewekt door een musketrat die door mijn lijn zwemt. Daar zelf zo van schrikt… Dat ik hem daarna niet meer zie.

Ook Justin staat vroeg op, want het is de dag dat we vertrekken, weer terug naar Nederland. Als we met een kop koffie in de hand over het water staan te kijken, zien we voorzichtige bubbels weer verschijnen. Dit keer dichter bij ons. We besluiten dan ook gelijk die hengel dichter bij te halen. Voorzien van een bedje hennep wordt de onderlijn vlak bij de bruis gedropt. Resultaat is gelijk weer een groot aantal lijners, gevolgd door een kromme top. Justin legt contact en voelt even weerstand en vervolgens valt de lijn volledig slap. We kijken elkaar aan en voor dat je kan knipperen met je ogen vaart de boot al weer in de richting van het eiland. Na een kort overleg besluiten we een tweede lijn er naar toe te varen. Dit blijkt de gouden actie te zijn geweest. Want niet lang nadat deze lijn er in ligt, en we al een eind opgeschoten zijn met het opruimen, trekt de lijn strak. Als Justin contact zoekt, voelt hij al snel weerstand en zie je dat de lijn door het water beweegt… Vis, eindelijk vis!





De vis geeft lekker weerstand en zwemt van rechts, voor onze stek langs naar links. Dit houdt in dat alle hengels in de weg liggen. Ik redt het om alle lijnen uit de weg te krijgen zonder dat de vis van Justin er door heen kan zwemmen. Laatste fase van de dril schuift de vis mooi het net in en hebben we toch nog een vis mogen landen. 13,2kg schoon aan de haak. Een prachtig gekleurde spiegel. Niet de grootste van het water maar zeker een mooie vis. Waar Justin, maar ook zeker ik blij mee ben.

We varen de lijnen nog 1 keer uit en gaan verder met opruimen. Maar helaas blijft het bij die ene aanbeet en moeten als alle spullen ingepakt zijn ook de hengels er aan geloven. We hebben een heerlijke sessie gehad, weinig vis, maar dat wisten we van te voren. Het ijs is net weg en de watertemperatuur zorgt voor trage vissen. 27 lijnen in het water en in een weekend 5 vissen op de kant. De heren van stek 1 hadden 4 vissen. In Engelse ponden werd het door Mark omschreven als a 20, 30, 40 and 60 pounds. Toch lekkere getallen.

Ik weet wel dat ik over niet al te lange tijd nogmaals de kant van Vallee Lake op ga om mijn geluk te proeven met iets warmere temperaturen. Een dikke 30 kg vis zwemt daar met mijn naam er op. Als Justin hem niet voor mijn neus weg vangt ;)

Speciale dank gaat uit naar:


Bas van Klaveren van The Carp Specialist





En Mark en Nathalie van Vallee Lake

Buienradar

Advertenties