Zaterdag ochtend 6:00 uur gaat de wekker. Yes, lekker vissen. Heerlijk gedroomd over flinke runs en mijn tactiek voor vandaag al bedacht. Ik spring overeind en kleed me snel aan. Wat kan je toch blij zijn als je gaat vissen. Als ik er vroeg uit moet voor mijn werk ben ik niet zo snel.

Om 7:00 uur sta ik naast Mathieu over het meer te kijken. We halen eerst onze spullen uit de auto's en dragen de boot naar de stek. Het eerste uur spenderen we aan het afzoeken van de bodem. Weer vinden we stekken met potentie. Een voor een varen we de hengels uit. Ik neem de beslissing twee hengels op een stek te leggen. Een midden op en een aan de rand. Een paar met heerlijke gedipte boilies op een verre stek op 3,5 meter en een paar met maïs net achter een talud op 2,5 meter. Voor elke vis een hapje. Tevreden nemen we een heerlijk ontbijt van een soort franse appelflappen en een heerlijk blikje cola. Dat de eerste vis maar snel mag komen.



Je raadt het al... Helaas de eerste vis presenteert zich pas om half vijf. Weer gaat er een hengel van Mathieu lopen. Na een korte dril, ligt er een kleine vis van net twee kilo in het net. Als we de foto gemaakt hebben en de kinderen van Mat een zeer korte les gehad hebben ik hoe een karper in elkaar zit wordt deze snel weer terug gezet. En weer wordt het rustig.



De kinderen worden bezig gehouden met het vangen van kleine visjes. Twee vaste stokken trekken er binnen de kortste keren een groot aantal kleine visjes uit. Ik bedenk me nog om een hengel om te bouwen naar een witvis hengel... Maar vertrouw zo op onze stekken dat ik besluit het niet te doen. Ik wil toch liever een karper op de kant.

Tijdens de witvis actie staat er ineens een vrouw bij onze spullen. Ik loop er naartoe en blijkt het een vriendin van mijn moeder te zijn die even langs kwam rijden. Ze zag een Nederlandse auto staan, daarnaast een grote hoeveelheid spullen langs de kant en dacht.... Dat is Michel.



Terwijl ik even met Annemarie sta te praten hoor ik een bekend geluid. Het ratelen van een baitrunner. Naast dat geluid hoor ik nog een vaag geluid van een pieper. Ah, dat is die van Mat. Zijn piepers willen af en toe het een geluid maken als een fluitketel, maar dan onder water. Ik geef een roep naar Mat die verder op staat. Eenmaal bij de hengels vragen we ons af welke het was, want werkelijk alles hangt stil. We kijken elkaar aan en plots loopt de derde hengel. Mat zoekt contact met de vis en merkt dat het weer om een kleintje gaat. Hij laat zijn oudste zoon de vis drillen. Voor ons een kleintje, voor hem is het een reus. Geweldig om te zien.



Na een serie foto's gaat ook deze vis weer veilig terug. Langzamer hand wordt het tijd om op te ruimen. Mat gebruikt de boot om de marker terug te halen. Dit kost even wat tijd want de accu is zo goed als leeg. Terwijl hij weer op de terugweg is krijg ik dan eindelijk een run op een hengels die de hele dag op dezelfde plek heeft gelegen. Ik pak de hengel er krijg contact met de vis. Deze laat me wel weten dat ze het er niet eens mee is dat ze op de foto moet. Het is niet de reus waar ik op zit te wachten. Maar 1 kg is het ook niet. Na flink wat wentelingen van mijn molen ligt er eindelijk een karper van 4 kg en 68 cm in mijn net. Het is niet veel maar ik ben er blij mee.



Zo sluiten we deze sessie af met (maar) drie karpers en een leefnet vol met klein grut. Maar ik heb genoten van de dag. Het is een lastig water met veel kleine vis.... Maar ooit trek ik hier mijn pb uit.